1. Automatisch versnellen, vertragen en heet worden. Door Albert.

Op weg van Spanje naar Frankrijk, naar de Bielsatunnel, een lange stijging van slechts 10%, trok mijn wagen het niet meer. Ik had al vaker grotere stijgingen tot 15 % gehad in mijn drive met caravan en geen problemen. Nu echter bleek dat hoe meer gas ik gaf des te langzamer ik de berg op ging met niet meer dan 2000 toeren en 40 km per uur, plankgas, tevens steeg de temperatuur tot in het rood met de geur van verbrande kleppen. Dat is niet goed zei ik tegen Corrie; maar een mogelijkheid van stoppen was er niet. Eindelijk (de snelheid was er helemaal uit) stonden we voor het rode licht van de Bielsatunnel. Stoppen en motor laten draaien om de temperatuur te laten zakken. Ook in de wagen was het smoorheet geworden, de airco was ermee gestopt. Dan vertelt Corrie mij, tot overmaat van ramp, dat we nog een grotere stijging krijgen. Maar dat bleek later een grotere daling te zijn. We bereikten de camping. De airco doet het nog steeds niet. Ik vroeg me af wat er aan de hand is of wat ik fout doe. Ik sprak met diverse mensen en keek op internet.

ANWB op het internet: Bij een automaat moet je in dezelfde versnelling omhoog als omlaag. Ik dacht ja dat is het dus: gewoon handmatig de berg op en af. Weer wat geleerd. Ik deelde dit inzicht met andere kampeerders. Nee joh… die automaat moet het zelf doen. Alleen schakelen bergafwaarts. Dus zoals ik altijd al deed. Dus ik mail mijn dealer. Er is niets aan de hand. De motor was gewoon overbelast en dan gebeurt dat. Moet ik dan niet handmatig schakelen vroeg ik. Nee hoor hoeft niet, maar mag wel. Dus ik ga maar verder zonder airco en schakel als het toerental te laag blijft. Goede raad is altijd welkom.

2. In Frankrijk en een plezierige ontmoeting, door Corrie:

Het is 23 mei en we zijn alweer ruim een week in Frankrijk. Eerst hebben we vier dagen op camping Pre Fixe in Cassagnabere gestaan, sinds maandag zijn we op camping Camp Redon bij Cordes sur Ciel in de Tarn regio.

Wel eens een bijzondere ontmoeting gehad? Wij wel.

Op een van de eerste campings van deze reis, in maart dus, ontmoetten we een aardig stel uit Hengelo. Ze hebben dezelfde caravan als wij. We babbelden ruim een uur met elkaar waarna zij ons vertelden dat zij diezelfde middag verder zouden reizen. Dat was jammer maar ik gaf hen het adres van camping ChellaNatura in Spanje (van Loes) mee omdat we het idee hadden dat zij dit ook een prettige camping zouden vinden. Meestal zie je elkaar niet meer, hoe goed het ook klikt, maar dat was nu anders. Ze kwamen naar ChellaNatura en zijn een week gebleven. We wisselden reiservaringen uit en spraken diepgaand met elkaar over levensbeschouwelijke zaken, gesprekken waar ik dringend behoefte aan had en waarin gekregen en gegeven wordt.

Op donderdag 14 mei arriveren we in de middag op camping Pre Fixe, we lopen rond om een standplaats te zoeken en opeens hoor ik "Kijk nou toch, Albert en Corrie". Daar waren onze Nederlandse vrienden. Het is nooit eerder voorgekomen dat we mensen meerdere keren tijdens een reis ontmoeten en nu DRIE KEER! Het gaf mij een onuitsprekelijk vreugdevol gevoel, ik kon het haast niet bevatten. Zij zouden de volgende ochtend vroeg vertrekken en daarom aten we ’s avonds gezamenlijk in het restaurant van de camping. Het eten was heerlijk, canard de confis met groenten, kaasplankje met romige, zachte stukjes kaas en een huisgemaakte crème brulee, van alles zoveel dat ik goed gevoed maar niet overbeladen werd. Door de tafelgesprekken heb ik wat te weinig aandacht aan het eten gegeven maar aandacht aan onze Hengelose mede-kampeerders vond ik belangrijker.

Op maandag 18 mei vertrokken we naar Cordes sur Ciel. Het weer was die dag helder en zonnig waardoor we de besneeuwde toppen van de Pyreneeën zagen. Zo mooi, ik bleef kijken, moest mezelf wegscheuren van het uitzicht. En daar ga je dan weer, op naar een andere camping, en andere omgeving. Zou het wat zijn? Druk? Vriendelijk? Groen? Kaal?

Ik had weer een goede keus gemaakt. Camping Camp Redon is heel groen met goed onderhouden struiken en bomen, plaatsen met veel privacy, niet alleen met struiken beplant maar ook met bomen waartussendoor ik uitzicht heb op de golvende, groene graanvelden met het rood van plukjes klaprozen.Hoog in een boomis een nest met uilskuikens, we hebben mooie foto’s gemaakt van deze jonge uilen en van hun moeder. Vannacht zijn ze uitgevlogen.

De omgeving is interessant, er zijn diverse oude dorpen en er zijn mooie wandelingen te maken maar helaas heeft Albert na de wandeling van gisteren weer last van hielspoor. Het ziet er dus naar uit dat we wat meer autotochtjes gaan maken. Het dorp Cordes sur Ciel en het stadje Albi zijn oud en mooi, maar erg toeristisch. We gaan liever naar oude dorpen die rustig zijn en waar de dorpsbakker goed brood en heerlijke pain au raisins en chocolatines bakt. Er zijn meerdere van deze dorpen in de omgeving.

3. De maaltijd (met kampeer vrienden op camping Pre Fixe), door Albert.

In een grote zo goed als lege ruimte met een temperatuur van ca 16 graden (gevoelstemperatuur ca 10 graden) zaten we aan een tafel met vakantie kennissen. Vanwege de kou stelde ik voor dat de dames onder de straalkachel, die op een hoge standaard stond, gingen zitten.

Een Frans diner zonder wijn is tegen alle tafelmanieren. Dus kozen we (tot groot ongenoegen van de eigenaresse) de goedkoopste en bovendien nog de witte wijn, waar we de hele maaltijd mee deden. De eigenaars zijn wijnkenners en hun smaak moest kennelijk de onze zijn. Een dure wijn is volgens hen nu eenmaal lekkerder dan de goedkope. Bij elke gang een ander glas door haar geadviseerd. Ik vroeg nog naar huiswijn. Maar daar gruwde ze van. Ik geniet van Don Simon, een heerlijkse Spaanse wijn voor ca € 1.00 per liter. Die wordt verkocht in een pak.

Het hoofdgerecht was canard de confis. Met courgette met paprika (iets te gaar) maar smaken verschillen. De eend was voortreffelijk. Ik voelde feilloos aan dat ik hier niet om friet kon vragen. Die had de maaltijd meer in balans gebracht.

Het tussengerecht was een bord met ca 7 kaasafsnijdsels ter grootte van wat een gierige kaasverkoper op de markt aanbiedt. Verschillende kaassoorten die klokwijs moesten worden opgegeten. Ik voelde de weerstand al. Als ik fors moet betalen voor wat kaasafsnijdsels dan wil ik graag de volgorde van proeven bepalen. Nee het moest klokwijs gebeuren. De kaasjes waren volvet gesorteerd van erg flauw naar minder flauw (de blauwe kaas). Ik ben gek op goede blauwe kaas juist vanwege de zoutige smaak. Die ontbrak.

Voor het nagerecht koos ik voor het triootje. Waarom weet ik niet. Maar de keus op gevoel bleek uitstekend, behalve dan het erg zoete en gortdroge cakeje.

Uit eten doe je voor de ervaring. Thuis eet je omdat het lekker is.

Dankzij de plezierige gesprekken met fijne kennissen werd het een onvergetelijke maaltijd. Ik heb ervan genoten.