Parijs
Perigueux
Pamplona
geen zee gezien
wel regen
verkeersstromen
de Ebro buiten haar oevers
maar daar malen we niet om:
We zijn in Spanje!

Pamplona is een mooie stad, vooral bekend van het San Fermin feest, het feest waar de stieren door de straten denderen en mannen er voor rennen voor de kick. Dat was duidelijk te zien aan de souvenirwinkels en aan het prachtige beeld wat van deze happening gemaakt is (zie foto).
Van Pamplona reden we naar Caspe, naar Camping Lake Caspe aan het stuwmeer bij de rivier de Ebro. Onderweg werden we aangehouden door de politie, Albert reed 16 kilometer te hard want met een auto met caravan mag men maar 80 rijden op de provinciewegen, óók op deze volkomen rechte, eenzame weg. Dat kostte ons 50,00 Euro. Ze waren wel vriendelijk, die politiemannen en Albert had een hoop lol (in Engels en Spaans) met degene die niet de bon uitschreef en die graag met Albert op de foto wilde.
Camping Lake Caspe ligt aan de Ebro in een kaal en dor bergachtig gebied. Toch verrast het landschap hier en daar met een geploegd of een groen veld en groepen naaldbomen. Hier en daar staan bloesemende amandelbomen en naast de camping ligt een grote fruitboomgaard.
De eerste nacht op deze camping werd ik midden in de nacht ruw wakker door een plotseling oorverdovend kabaal. Het leek alsof er een helikopter op de camping landde. Na goed luisteren bleek het geluid van buiten de camping te komen. Het was hard en onaangenaam. Albert sliep door maar ik stopte oordoppen in mijn oren.
Het geluid bleef aanhouden tot 10.00 uur in de ochtend. We deden gissingen wat het zou kunnen zijn maar kwamen er niet uit. Bij navraag bleek dat het geluid kwam van elektrisch aangedreven molens met een schoepenrad die verspreid over de boomgaard staan. Ze slaan aan als de temperatuur onder de 2 graden C. komt en dat is om de bomen ‘op temperatuur’ te houden. Naast elke molen staat een soort open haard met een grote schoorsteen waar warme lucht uit komt wat door de draaiende molens over de boomgaard wordt verspreid. De (appel)bomen staan er goed bij, ze bloesemen al.

In dit gebied hebben we wat rondgetoerd door het ruwe landschap rond de kronkelende Ebro, het oude plaatsje Alcaniz bezocht en tijdens deze tochten een aantal geocaches gevonden. En veel niet gevonden want we blijken niet zulke goede geocache-vinders te zijn, maar ook daar malen we niet om. Tijdens een wandeling in de buurt van de camping zagen we diverse slingers processierupsen het pad kruisen op weg naar …. tja, de naaldbomen waarschijnlijk.
Het gaat goed met Albert’s voeten. Na deze wandeling van 10 kilometer waren ze wel pijnlijk maar dat was in de avond al over. Dus de nieuwe zooltjes helpen goed!

We zijn er weer: sinds dinsdag 10 maart zijn we weer op onze vertrouwde camping ChellaNatura in Chella (Valencia). We werden hartelijk ontvangen door Loes en Dany en praatten bij, buiten zittend voor de caravan. Het is vandaag 25 graden C. met een licht briesje. En het is hier zo heerlijk rustig, we hebben gewoon geen zin om aktief te zijn. Dit is echt genieten.
Momenteel zijn we de enige kampeerders, heel anders dan op de vorige camping waar we omringd waren door Oostenrijkers met 8 meter lange campers.

Het slot van de caravandeur gaat moeizaam open en Albert is bang dat de sleutel een keer in het slot gaat afbreken. Om dan toch in de caravan te kunnen komen heeft Albert een inbrekerswerktuig gefabriceerd waardoor hij het WC-raampje van buiten af kan openen waarna ik mij naar binnen kan wurmen. Maar zover is het nog niet.
Bekijk vooral ook de foto’s.

Zonnige groeten,
Corrie en Albert.